ഇതേ അവസ്ഥ തന്നെയാണ് കേരളത്തിലെ വിദ്യാഭ്യാസ കാര്യത്തിലും ഉള്ളത്. മലബാറിലെ സീറ്റു കുറവ് നികത്താനുള്ള പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ ഭാഗമായി സീറ്റ്‌ അനുവദിച്ചെങ്കിലും അതിൽ ഭൂരിഭാഗവും ലഭിക്കാൻ പോവുന്നത് നേരത്തെ തന്നെ സീറ്റ്‌ ബാക്കി വന്നിരുന്ന തെക്കൻ മേഖലകളിലാണ്‌..
എങ്ങനെയുണ്ട്‌ യൂഡീഎഫിന്‍റെ സാമുദായിക പ്രാദേശിക സന്തുലനം..?! വടക്കോട്ടുള്ള കോരന്മാര്‍ക്ക് ബാച്ചനുവദിച്ചാല്‍ ഗജനാവ്‌ അപ്പടി ചോരും പോലും..!!
ചോര്‍ച്ച പരിശോധിക്കാന്‍ തുടര്‍ച്ചയായ നാലാം ദിവസവും തര്‍ക്കം തീര്‍ന്നില്ലത്രെ..!!!
ഉത്തരം തേടുന്ന ഉത്തര ദേശത്തെ കുട്ടിക്കോരന്മാര്‍ക്ക് ഇനി ഉത്തരം കയറാം...!!!
‘‘...വാത്സല്യമായ പൊന്നുതമ്പുരാന്‍ തിരുമുമ്പാകെ അമ്മയുടെ അടുക്കല്‍ കുട്ടികള്‍ എന്നപോലെ സ്വപ്രജകള്‍ക്ക് കരയാമെന്നുള്ളതുകൊണ്ട് ധൈര്യപ്പെട്ട് അടിയങ്ങള്‍ തൃപ്പാദങ്ങളില്‍ സമര്‍പ്പിച്ചുകൊള്ളുന്ന ഈ സങ്കടത്തിന് തിരുവുള്ളമുണര്‍ന്ന് ഉടന്‍ നിവൃത്തിയുണ്ടാകുമെന്ന് അടിയങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുകയും പൊന്നുതിരുമേനി അടിയങ്ങളെ സകലസങ്കടങ്ങളും തീര്‍ത്ത് വളരെക്കാലം ആയുരാരോഗ്യ സമ്പല്‍സമൃദ്ധിയോടുകൂടി എഴുന്നള്ളിയിരുന്ന് അടിയങ്ങളെ രക്ഷിപ്പാറാകണമെന്ന് സദാ ഈശ്വരനെ പ്രാര്‍ഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.’’
ഭാഷയും അതിന്‍െറ ശാസ്ത്രവും പഠിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ക്ക് ഏറ്റവും വിനയാന്വിതമായി ഒരു നിവേദനം എങ്ങനെ തയാറാക്കാമെന്ന് ഇതിനെക്കാള്‍ മറ്റൊരു ഉദാഹരണമുണ്ടാകാന്‍ വഴിയില്ല. പൊന്നുതമ്പുരാക്കന്മാര്‍ നാടുവാണിരുന്ന കാലത്ത്, പഠിച്ച് പുരയും നാടും നിറഞ്ഞുനിന്നിട്ടും സര്‍ക്കാറുദ്യോഗങ്ങളില്‍ പ്രവേശനം കിട്ടാതെ വന്നപ്പോള്‍ 13,176 ഈഴവര്‍ ചേര്‍ന്ന് ഒപ്പിട്ട് 1896 സെപ്റ്റംബര്‍ മൂന്നിന് ശ്രീമൂലം തിരുനാള്‍ രാമവര്‍മക്ക് സമര്‍പ്പിച്ച ഈ പരാതിക്കും പരിഭവത്തിനും ചരിത്രത്തിലെ ഓമനപ്പേര്‍ ‘ഈഴവ മെമ്മോറിയല്‍’. ഈഴവസമുദായത്തിലെ ആദ്യത്തെ മെഡിക്കല്‍ ബിരുദധാരിയായിട്ടും തിരുവിതാംകൂറില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വീസില്‍ ജോലി കിട്ടാതെ മൈസൂര്‍ മെഡിക്കല്‍ സര്‍വീസില്‍ ജോലി സ്വീകരിക്കേണ്ടിവന്ന ഡോ.പത്മനാഭന്‍ പല്‍പ്പു എന്ന ഡോക്ടര്‍ പല്‍പ്പുവിന്‍െറ നേതൃത്വത്തില്‍ സമര്‍പ്പിച്ച ഈ നിവേദനത്തിന് മറുപടിയുണ്ടായി.
‘ദിവാന്‍ ശങ്കരസുബ്ബയ്യര്‍, ഹജൂര്‍ കച്ചേരി, തിരുവനന്തപുരം, 1896 ഒക്ടോബര്‍ ഒന്ന്’ എന്നെഴുതി ഒപ്പിട്ടു നല്‍കിയ മറുപടി ഒരുപക്ഷേ, ഈഴവസമുദായത്തെ അവഹേളിക്കുന്നതിനു തുല്യവുമായിരുന്നു.
അതിനും അഞ്ചു വര്‍ഷം മുമ്പായിരുന്നല്ളോ ഇതേ രാജാവിന്‍െറ മുന്നില്‍ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ച് പതിനായിരത്തി മുപ്പത്തിയേഴ് പ്രജകള്‍ ഒപ്പിട്ട് ‘മലയാളി മെമ്മോറിയല്‍ ’ എന്ന ഒരു ‘ഭീമഹരജി’ കെ.പി. ശങ്കരമേനോന്‍ ബി.എ.ബി.എല്ലിന്‍െറ നേതൃത്വത്തില്‍ ‘യാചനാപൂര്‍വം’ സമര്‍പ്പിച്ചത്. തിരുവിതാംകൂറിലെ സര്‍ക്കാറുദ്യോഗങ്ങളില്‍ തമിഴ്നാട്ടില്‍നിന്നും കര്‍ണാടകത്തില്‍നിന്നുമൊക്കെ ബ്രാഹ്മണരെ ഇറക്കുമതി ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍ പഠിപ്പും വിവരവുമുള്ള ഞങ്ങളെയും പരിഗണിക്കണമെന്ന ഈ ആവശ്യത്തിനും കാര്യമായ പ്രയോജനമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല.
ഏതാണ്ടിതേപോലെ 1956 നവംബര്‍ ഒന്നിന് കേരളപ്പിറവിയുണ്ടായ അന്നുമുതല്‍ ഇന്നുവരെ യാചനാപൂര്‍വവും സങ്കടപൂര്‍വവുമായി തിരുവനന്തപുരത്തേക്ക് പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും ഹരജികളും നിവേദനങ്ങളുമൊക്കെ മുറതെറ്റാതെ പ്രവഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്; കേരളത്തിന്‍െറ പകുതിയോളം വരുന്ന ‘മറ്റ് പ്രജകളായ’ മലബാറുകാരുടെ മെമ്മോറിയലുകളായി. ‘‘ഞങ്ങളെന്താ കേരളത്തിലല്ളേ’’ എന്നു ചോദിക്കുന്ന ആ പരാതികള്‍ക്ക് തിരുവനന്തപുരത്തെ ഹജൂര്‍ കച്ചേരികളില്‍ ഇപ്പോഴും സസുഖം വാണരുളുന്ന ദിവാന്‍ സുബ്ബരായര്‍മാര്‍ മറുകുറിപ്പുകള്‍ ഒന്നും കൊടുത്തയക്കാറില്ളെങ്കിലും കാര്യങ്ങളൊക്കെ പഴയതുപോലെതന്നെ നീങ്ങുന്നു. പക്ഷേ, തിരുവായ്ക്ക് എതിര്‍വാ ഇല്ലാതിരുന്ന രാജവാഴ്വില്‍ കിട്ടിയിരുന്ന മറുപടിപോലും കൊടുക്കേണ്ടതില്ല എന്ന ‘ജനാധിപത്യ പരിഗണന’ ഈ പരാതികള്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് സമ്മതിക്കാതെ വയ്യ!
മലബാറുകാരുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ തിര്വന്തോരത്തെ തമ്പുരാക്കന്മാരെ അറിയിക്കാന്‍ ഓലയുമായി പോകാന്‍ ആളില്ലാത്തതുകൊണ്ടല്ല ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്. തമ്പുരാന്‍തന്നെ മലബാറുകാരനായാലും തിരുവനന്തപുരത്തെത്തിയാല്‍ പിന്നെ ‘എന്തൂട്ട് മലബാറ്’ എന്ന മട്ടില്‍ കവാത്തങ്ങട്ട് മറക്കും. 1956 മുതല്‍ തുടരുന്ന കഥയിങ്ങനെ.
കേരളം ലോകത്തിനൊപ്പം വികസിച്ചങ്ങ് മുന്നേറിയപ്പോള്‍ കുറച്ച് കടകമ്പോളങ്ങളല്ലാതെ അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങളില്‍ മലബാര്‍ ‘കേരളത്തിന്’ പിന്നില്‍തന്നെയാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ റോഡിലൂടെ ഇറങ്ങി രണ്ടു ചാല്‍ നടന്നാല്‍ മാത്രം മതി.
വികസനവിവേചന
ത്തിലേക്കുള്ള വഴി
1947ല്‍ ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രമായെങ്കിലും 1956ല്‍ ഐക്യകേരളം ഉണ്ടാകുന്നതുവരെ മലബാര്‍ മദ്രാസ് സംസ്ഥാനത്തിന്‍െറ ഭാഗമായിരുന്നു. അതിനും മുമ്പ് 1949 ജൂലൈ ഒന്നിന് കൊച്ചിയും തിരുവിതാംകൂറും യോജിച്ച് തിരുകൊച്ചി സംസ്ഥാനം നിലവില്‍ വരുകയും പറവൂര്‍ ടി.കെ. നാരായണപിള്ള മുഖ്യമന്ത്രിക്ക് തുല്യമായ സ്ഥാനത്ത് തുടരുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അതുകൊണ്ട്, ഐക്യകേരളം രൂപപ്പെടുന്നതിനു മുമ്പുള്ള മുഴുവന്‍ വിലപേശലുകളും കൊച്ചിയും തിരുവിതാംകൂറും തമ്മിലായിപ്പോയി. അതേതുടര്‍ന്നാണ് തിരുവിതാംകൂറിന്‍െറ തലസ്ഥാനം കേരളത്തിന്‍െറ തലസ്ഥാനമായതും, ഹൈകോടതിയുടെ ആസ്ഥാനം കൊച്ചിക്ക് കിട്ടിയതും.
1956ല്‍ മലബാര്‍ തിരുകൊച്ചിയോട് ചേര്‍ന്ന് കേരളം രൂപപ്പെടുമ്പോള്‍ ഭാവിനേട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങളല്ലാതെ ചോദിച്ചുവാങ്ങേണ്ട അധികാരങ്ങളെയും അവകാശങ്ങളെയുംകുറിച്ച് കാര്യമായ ബോധ്യങ്ങളൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചാല്‍ ഐക്യകേരളത്തിന് പാരപണിയലായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്ന സാമൂഹിക അന്തരീക്ഷവും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പ്രാദേശികമായി ലഭിക്കേണ്ട അടിസ്ഥാന നീതിയെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കുന്നതും തിരുകൊച്ചിയുമായി മലബാറിനെ താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നതും വിഘടനവാദത്തിന് വിത്തുവിതക്കുന്നതായി മുദ്രകുത്തപ്പെടുമെന്ന ഭീതി മലബാറിലെ രാഷ്ട്രീയക്കാരെയും സാമൂഹിക, സാമ്പത്തിക, സാംസ്കാരിക നായകരെയും നിശ്ശബ്ദരാക്കി. മലബാര്‍ മേഖലയിലെ റോഡ് തകര്‍ച്ച തിരുകൊച്ചിയെക്കാള്‍ ഭീകരമാണ് എന്ന് നിയമസഭയില്‍ ഉന്നയിച്ചപ്പോള്‍ സ്പീക്കര്‍ ജി. കാര്‍ത്തികേയന്‍ പ്രതികരിച്ചത്, നിങ്ങള്‍ വിഘടനവാദം പറയുന്നല്ളോ എന്നാണ്. വിഘടനപ്പേടിയില്‍ വസ്തുതകള്‍ താരതമ്യപ്പെടുത്തി അവകാശങ്ങള്‍ നേടാനുള്ള ഇച്ഛാശക്തി കൈമോശം വന്നതിനാലാണ് മലബാര്‍ വിവേചനം കേരളത്തില്‍ വേണ്ടത്ര ചര്‍ച്ചചെയ്യപ്പെടാതെ പോയത്.
വിവേചനത്തിന്‍െറ വസ്തുതകള്‍
ദാരിദ്ര്യവും അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളുടെ അപര്യാപ്തതകളും വിവേചനം തിരിച്ചറിയാനുള്ള മികച്ച ഉപകരണമാണെന്ന് രജീന്ദ്ര സച്ചാര്‍ മുസ്ലിം പിന്നാക്കാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. ആ നിരീക്ഷണത്തെ സാധൂകരിക്കുന്നുണ്ട് മലബാറിലെ ദാരിദ്ര്യവും വികസനവിവേചനവും തമ്മിലുള്ള അന്തരം. മലബാര്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന പാലക്കാട് മുതല്‍ കാസര്‍കോടുവരെയുള്ള ആറു ജില്ലകള്‍ കേരളത്തിന്‍െറ ഭൂവിസ്തൃതിയില്‍ 45 ശതമാനവും ജനസംഖ്യയില്‍ 44 ശതമാനവുമാണ്. കേരളത്തിലെ 14 ജില്ലകളില്‍ ദാരിദ്ര്യനിരക്ക് കൂടിയ ആദ്യത്തെ ആറും മലബാര്‍ ജില്ലകളാണ്്. പ്രതിശീര്‍ഷവരുമാനം കുറഞ്ഞ ആദ്യത്തെ നാലു ജില്ലകളും പ്രതിശീര്‍ഷ ഉപഭോഗം കുറഞ്ഞ അഞ്ചു ജില്ലകള്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതും മലബാറില്‍തന്നെ. മധ്യകേരളത്തിലെയും തെക്കന്‍ കേരളത്തിലെയും ദാരിദ്ര്യനിരക്ക് യഥാക്രമം 16.3 ശതമാനവും 15.5 ശതമാനവും ആണെങ്കില്‍ വടക്കന്‍ കേരളത്തിന്‍േറത് 30.5ശതമാനമാണ് (കേരള പഠനം. കേരള ശാസ്ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത്- 2006).
ദാരിദ്ര്യവും അടിസ്ഥാനവികസനങ്ങളുടെ അഭാവവും ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കുകയാണിവിടെ. വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, ഗതാഗതം, വൈദ്യുതീകരണം, ജലവിതരണപദ്ധതികള്‍ തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങളിലും വ്യവസായങ്ങള്‍, കാര്‍ഷിക സംവിധാനങ്ങള്‍ അടക്കമുള്ള തൊഴില്‍ - ആദായമാര്‍ഗങ്ങളിലും സര്‍ക്കാര്‍സേവനം ലഭ്യമാക്കുന്ന റവന്യൂ ഡിവിഷനുകള്‍, ബ്ളോക്കുകള്‍, താലൂക്ക് സംവിധാനങ്ങളിലുമെല്ലാം വിവേചനത്തിന്‍െറ അളവ് ഭീമമാണ്. തിരുകൊച്ചി മേഖലയില്‍ 4,46,967 പേര്‍ക്ക് ഒരു താലൂക്ക് ഉണ്ടെങ്കില്‍ മലബാറില്‍ 6,14,352 പേര്‍ക്ക് ഒന്നു മാത്രമാണ്്. അഥവാ തിരുകൊച്ചിയില്‍ 41 താലൂക്കുണ്ടെങ്കില്‍ മലബാറിലുള്ളത് 22 മാത്രം (സെന്‍സസ് 2001).
സര്‍ക്കാര്‍/എയ്ഡഡ് മേഖലകളിലെ ഒരു സ്കൂളില്‍ ശരാശരി വിദ്യാര്‍ഥികളുടെ എണ്ണം 454 ആണെങ്കില്‍ മലബാറിലെത്തുമ്പോള്‍ അത് 880 ആകും. അഥവാ തിരുകൊച്ചിയില്‍ 1618 സ്കൂളുണ്ടെങ്കില്‍ മലബാറില്‍ അത് 817 മാത്രമാണ്. ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി, വൊക്കേഷനല്‍സ്ഥാപനങ്ങള്‍, പോളിടെക്നിക്കുകള്‍, ഇന്‍ഡസ്ട്രിയല്‍ ട്രെയ്നിങ് സെന്‍ററുകള്‍ എന്നിവയുടേതെല്ലാം അവസ്ഥ തഥൈവ. നാലു സര്‍വകലാശാലകളിലായി അഫിലിയേറ്റ് ചെയ്ത 190 സര്‍ക്കാര്‍/എയ്ഡഡ് ആര്‍ട്സ് & സയന്‍സ് കോളജുകളില്‍ 130 എണ്ണവും തിരുകൊച്ചിയില്‍ പെടുന്നു. 24 കൊല്ലം വിദ്യാഭ്യാസം കൈകാര്യംചെയ്ത, ഇപ്പോഴും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന മുസ്ലിംലീഗിന്‍െറ തട്ടകവും ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ജനസംഖ്യയുമുള്ള മലപ്പുറത്ത് ഇപ്പോഴും സര്‍ക്കാര്‍ എന്‍ജിനീയറിങ് കോളജ് സ്ഥാപിച്ചിട്ടില്ല എന്നറിയുമ്പോഴാണ് വിവേചനത്തിന്‍െറ കാഠിന്യം വ്യക്തമാകുക.
ഈറ്റെടുക്കാന്‍ പോയ പേറ്റിച്ചി ഇരട്ട പെറ്റു എന്ന മട്ടിലാണ് മലബാറിന്‍െറ ആതുരരംഗം. അത്യാഹിതവിഭാഗത്തില്‍ പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെട്ട ചികിത്സാസൗകര്യങ്ങളാണ് ഇപ്പോഴും ഇവിടെ നിലനില്‍ക്കുന്നത്. കേരളത്തില്‍ ആകെയുള്ള 237 കമ്യൂണിറ്റി ഹെല്‍ത്ത് സെന്‍ററില്‍ 86 എണ്ണമേ മലബാറിലുള്ളൂ. ആവശ്യത്തിന് ആശുപത്രികള്‍ ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ ബെഡുകളുടെ എണ്ണത്തിലും രോഗി - ഡോക്ടര്‍ അനുപാതത്തിലുമെല്ലാം വമ്പിച്ച അന്തരമുണ്ട്. 1958ല്‍ കോഴിക്കോട് മെഡിക്കല്‍ കോളജ് സ്ഥാപിതമായതിനു ശേഷം കേരളത്തില്‍ മൂന്നു മെഡിക്കല്‍ കോളജുകള്‍കൂടി സ്ഥാപിതമായി- ആലപ്പുഴ, കോട്ടയം, തൃശൂര്‍ മെഡിക്കല്‍ കോളജുകള്‍. ആറു ജില്ലകള്‍ക്കുംകൂടി ഇപ്പോഴും കാര്യമായി ഉള്ളതാണ് കോഴിക്കോട് മെഡിക്കല്‍ കോളജ്. കാസര്‍കോട്ടുനിന്നും വയനാട്ടില്‍നിന്നും പാലക്കാട്ടുനിന്നും രോഗികള്‍ ഗുരുതരമായ രോഗങ്ങള്‍ക്ക് ചികിത്സതേടിയെത്തുന്നത് ഈ കേന്ദ്രത്തിലാണ്. ഏഷ്യയിലെ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പ്രസവം നടക്കുന്നതുപോലും കോഴിക്കോട് മെഡിക്കല്‍ കോളജിലെ മാതൃശിശു സംരക്ഷണകേന്ദ്രത്തില്‍.
ആശുപത്രി സ്ഥാപിക്കാനായി സാമുവല്‍ ആരോണ്‍ കൈമാറിയ ഭൂമി 1956 മുതല്‍ പരിയാരത്തുണ്ടായിരുന്നിട്ടും സര്‍ക്കാര്‍തലത്തില്‍ കോളജ് സ്ഥാപിക്കാന്‍ ആരും തയാറായില്ല. 1991ല്‍ മെഡിക്കല്‍ കോളജ് ഉണ്ടാക്കിയപ്പോഴാകട്ടെ അത് പോയത് സഹകരണമേഖലയിലും. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും ചികിത്സക്കും സാധാരണക്കാര്‍ക്ക് ഉപകാരപ്പെടാത്ത സ്ഥാപനമായി അതുമാറി. അതിന് നേതൃത്വം നല്‍കിയത് മലബാറുകാരനായ ഇ.ടി. മുഹമ്മദ് ബഷീറും.
പി.ഡബ്ള്യൂ.ഡിക്ക് കീഴിലുള്ള റോഡുകള്‍, കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി ബസുകളുടെ ഡിപ്പോയും എണ്ണവും (തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയില്‍ ഓടുന്ന ബസുകളെക്കാള്‍ കുറവാണ് മലബാറില്‍ മാത്രം ഓടുന്ന കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി ബസുകളുടെ എണ്ണം), റെയില്‍വേ സൗകര്യങ്ങളും തീവണ്ടികളുടെ എണ്ണവും പൊതു ടാപ്പുകളുടെ എണ്ണത്തില്‍(ആകെ ടാപ്പിന്‍െറ 69 ശതമാനവും തിരുകൊച്ചിയില്‍തന്നെ)വരെ വരുന്ന വിവേചനത്തിന്‍െറ കാരണങ്ങളും മനോഗതിയും മലബാര്‍ അതിനെ അതിജീവിക്കാന്‍ സ്വീകരിച്ച മാര്‍ഗങ്ങളും വിശകലനവിധേയമാക്കേണ്ടതുണ്ട്.
വിവേചനത്തിന്‍െറ രാഷ്ട്രീയം
കഴിഞ്ഞ 45 വര്‍ഷമായി പാലാ മണ്ഡലത്തില്‍നിന്ന് ഒരേയൊരാളേ ജയിക്കാറുള്ളൂ. ഇത്തവണ ഇത്തിരി വിയര്‍ത്തെങ്കിലും കെ.എം. മാണി എന്ന ആ സമവാക്യത്തിന് മാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. പുതുപ്പള്ളി മണ്ഡലത്തിന്‍െറ കാര്യത്തില്‍ അത് ഉമ്മന്‍ചാണ്ടിയെന്ന പേരില്‍ തുടരുന്നു. രാഷ്ട്രീയ ബലാബലത്തെക്കാള്‍ ഇവര്‍ മണ്ഡലത്തില്‍ നടപ്പാക്കിയ വികസനങ്ങളാണ് ഈ കാര്യത്തില്‍ അവരെ തുണച്ചത്.
പക്ഷേ, മലബാറിലെ പല മണ്ഡലങ്ങളും കാലങ്ങളായി ഏതെങ്കിലും ഒരു രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയുടെയോ നേതാവിന്‍െറയോ കുത്തകയായിട്ടും ഒരു പാലായും പുതുപ്പള്ളിയുമൊന്നും ഇവിടെയുണ്ടായില്ല.
അധികാരത്തിലെ പങ്കാളിത്തത്തിനായാണ് മുന്‍തലമുറ രാജകാലത്തോട് കലഹിച്ചത്. പങ്കാളിത്തം ആ ജനതയുടെ അവകാശങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുമെന്ന അടിസ്ഥാനതത്ത്വമാണ് അതിന് കാരണമായത്. വിചിത്രമെന്നേ പറയേണ്ടൂ, ഇരുമുന്നണികളിലുമായി മുഖ്യമന്ത്രിയടക്കമുള്ള കുഞ്ചികസ്ഥാനങ്ങളില്‍ മലബാറുകാര്‍ പലവട്ടം അമര്‍ന്നിരുന്നിട്ടും ചേറ്റുവാപ്പുഴക്ക് ഇപ്പുറത്തൊരു ദേശവും ജനതയുമുണ്ടെന്ന് അവര്‍ മറന്നുപോയി.
കേരളത്തിന്‍െറ ആദ്യ മുഖ്യമന്ത്രി മലബാറുകാരനായ ഇ.എം.എസ്. നമ്പൂതിരിപ്പാടായിരുന്നു. കേരളം ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കാലം ഭരിച്ച മുഖ്യന്‍ ഇ.കെ. നായനാര്‍ ഒന്നാന്തരം മലബാറുകാരന്‍. ദീര്‍ഘകാലം മുഖ്യനായിരുന്ന കരുണാകരന്‍ ജന്മംകൊണ്ട് കണ്ണൂര്‍ക്കാരനാണ്. കേരളരാഷ്ട്രീയത്തിന്‍െറ വികസനനയങ്ങളും ആശയരൂപവത്കരണവും നിര്‍വഹിച്ച ഇടതുപക്ഷത്തിന്‍െറ ഈറ്റില്ലവും കരുത്തരായ നേതാക്കളെ സംഭാവനചെയ്തതും മലബാര്‍തന്നെ. (മറ്റൊരിടം ആലപ്പുഴയാണ്. തിരുകൊച്ചിയിലെ ദരിദ്രമേഖലയാണ് ആലപ്പുഴ. സി.പി.എമ്മുകാര്‍ ഗ്രൂപ്പ് വഴക്കും സൈദ്ധാന്തിക തര്‍ക്കങ്ങള്‍ക്കും ശേഷം സമയമെടുത്ത് ആലോചിക്കേണ്ട കാര്യമാണിത്.) കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിലെ നിര്‍ണായകഘടകമായ മുസ്ലിംലീഗിന്‍െറ പ്രവര്‍ത്തനമണ്ഡലംതന്നെ മലബാറാണ്. ഇത്രയൊക്കെ സാധ്യതകളുണ്ടായിട്ടും മലബാര്‍ വികസന വിവേചനം നേരിടുന്നുവെന്നത് പരിശോധിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്.
1960 -64 കാലയളവില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ 32 സര്‍ക്കാര്‍/എയ്ഡഡ് കോളജുകള്‍ക്കും രണ്ടു മെഡിക്കല്‍ കോളജുകള്‍ക്കും അനുവാദം നല്‍കി. അതിന് നേതൃത്വം വഹിച്ച വിദ്യാഭ്യാസ മന്ത്രി കോഴിക്കോട്ടുകാരനായ കോണ്‍ഗ്രസുകാരന്‍ പി.പി. ഉമ്മര്‍കോയയായിരുന്നു. അതില്‍ മലബാറിന് ലഭിച്ചത് എട്ടു കോളജുകള്‍ മാത്രം. കണ്ണൂരില്‍ മെഡിക്കല്‍ കോളജ് എന്ന ആവശ്യം അവഗണിക്കപ്പെട്ടു. പിന്നീട് 24 വര്‍ഷം വിദ്യാഭ്യാസം കൈകാര്യം ചെയ്തത് മുസ്ലിം ലീഗാണ്. എന്നിട്ടും മലബാറിന് കിട്ടിയ കോളജുകള്‍ 15 എണ്ണം മാത്രം. സി.എച്ച്. മുഹമ്മദ് കോയയുടെ കാലത്തുമാത്രം തിരുകൊച്ചിയില്‍ 11 കോളജുകള്‍ അനുവദിച്ചുവെന്ന് കൂട്ടിവായിക്കുമ്പോഴാണ് വിവേചനത്തിന്‍െറ രാഷ്ട്രീയം വെളിപ്പെടുക.
ഇടതുസര്‍ക്കാറുകളും മലബാര്‍വിവേചനത്തെ പഠിക്കാനോ പരിഹരിക്കാനോ സവിശേഷ താല്‍പര്യം ഒന്നും കാണിച്ചിട്ടില്ല. 1987- 91 കാലയളവിലെ ഇടതു ഭരണകാലത്ത് വടകരയില്‍നിന്ന് ജയിച്ച പി. ചന്ദ്രശേഖരന്‍ നായര്‍ വിദ്യാഭ്യാസമന്ത്രിക്കസേരയിലിരുന്നിട്ടും വലതുപക്ഷ ഭരണത്തില്‍നിന്ന് ഭിന്നമായ ഒരു അനുഭവവും മലബാറുകാരനുണ്ടായില്ല. ദീര്‍ഘകാലം മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്ന ഇ.കെ. നായനാരുടെ തട്ടകമായ തളിപ്പറമ്പ് താലൂക്കിന്‍െറ വിസ്തൃതി ഏകദേശം ആലപ്പുഴ ജില്ലക്ക് തുല്യമാണ്. എന്നാല്‍, കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ ജില്ലയായ ആലപ്പുഴയില്‍ ആറു താലൂക്കുകളുള്ളപ്പോള്‍ അതിനെക്കാള്‍ വലുപ്പമുള്ള കോഴിക്കോട് ജില്ലയില്‍ മൂന്നു താലൂക്കുകളെയുള്ളൂ. തിരുകൊച്ചിയില്‍ ശരാശരി ഒരു താലൂക്കില്‍ 19 വില്ളേജുകളാണെങ്കില്‍ മലബാറില്‍ 27 വില്ളേജുകളാണ് ഉണ്ടായത്. തിരുകൊച്ചി അനര്‍ഹമായ വികസനം തട്ടിയെടുത്തുവെന്ന് സ്ഥാപിക്കുകയല്ല ഈ കണക്കുകള്‍. അടിസ്ഥാനവികസനത്തില്‍ ഇനിയും തിരുകൊച്ചി മുന്നേറാനുമുണ്ട്. പക്ഷേ, വികസനത്തിന്‍െറ പങ്കുവെപ്പില്‍ മലബാര്‍ തുല്യതയില്ലാത്ത വിവേചനത്തിനും നീതിനിഷേധത്തിനും ഇരയായിത്തീര്‍ന്നുവെന്നും മലബാറിലടക്കമുള്ള രാഷ്ട്രീയക്കാരും ഉദ്യോഗസ്ഥരും അതില്‍ കുറ്റവാളികളാണെന്നും വെളിപ്പെടുത്തുന്നു ഈ ഒൗദ്യോഗിക കണക്കുകള്‍.
മലബാറും പ്രവാസവും
രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കേരളം ഭരിച്ചവരുടെ ആസൂത്രണമികവായി ഗീര്‍വാണമടിക്കുമെങ്കിലും അക്ഷരാര്‍ഥത്തില്‍ എഴുപതുകളുടെ ഒടുക്കത്തില്‍ ശക്തിപ്രാപിച്ച ഗള്‍ഫ് പ്രവാസമാണ് മലബാറിനെ പട്ടിണിയില്‍നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്. പ്രവാസികള്‍ കുറഞ്ഞ പാലക്കാട് ജില്ലയാണ് ദാരിദ്ര്യത്തില്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനമെന്നത് ഇത് അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കുന്നു. മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ മൂന്നിലൊന്ന് കുടുംബവും ജീവിക്കുന്നത് ഗള്‍ഫ് വരുമാനത്തിലൂടെയാണ്. എന്നാല്‍, ഈ പ്രവാസികള്‍ക്ക് കേരളം തിരിച്ചുനല്‍കിയതെന്താണ്?
പ്രാരബ്ധങ്ങളുടെ മാറാപ്പുംകെട്ടി മരുഭൂമിയിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യുന്നവനെയും വിയര്‍പ്പും ചോരയുമൂറ്റി ചണ്ടികളായി തിരിച്ചുവരുന്നവനെയും കഴുത്തറുത്ത് അവസാനതുള്ളിയും വലിച്ചൂറ്റുന്ന കരിപ്പൂര്‍ വിമാനത്താവളം മാത്രം. അതിലേക്കൊന്ന് നോക്കിപ്പോയാല്‍പോലും ഫീസ് കൊടുക്കണം.
പ്രവാസവരുമാനം മലബാറിലെ ദാരിദ്ര്യത്തെ ഇല്ലായ്മചെയ്യാന്‍ ഉപകരിച്ചെങ്കിലും വികസനവിവേചനത്തിന്‍െറ വസ്തുതകളെ മറച്ചുവെക്കാനും മലബാറിലെ ജീവിതത്തെ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കാനും അത് കാരണവുമായി. എല്ലാ സേവനപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളും പണംകൊടുത്തുവാങ്ങേണ്ടവരാണ് പ്രവാസികളെന്ന പുതിയ ചതിക്കുഴി മലബാറിലൂടെ തുറക്കപ്പെട്ടു. മലബാര്‍ സ്വകാര്യ ആശുപത്രികളുടെയും സ്വാശ്രയ വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രങ്ങളുടെയും ലാഭകരമായ വിപണിയാകുകയും സര്‍ക്കാറില്‍നിന്ന് ലഭ്യമാകേണ്ട സേവനങ്ങള്‍വരെ പണം കൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ട ഗതികേടിലേക്ക് അവരെ പരിവര്‍ത്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ചോദ്യം ചെയ്യേണ്ട തലമുറ വിദേശത്തെ അധ്വാനവും ഹ്രസ്വകാല നാട്ടുജീവിതവുംനിമിത്തം അധികാരകേന്ദ്രങ്ങളുമായുള്ള കൊള്ളക്കൊടുക്കലുകളില്‍നിന്ന് മാറിനില്‍ക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് മലബാറില്‍ അടിസ്ഥാന ജീവിതാവശ്യങ്ങള്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ തുക ചെലവഴിക്കേണ്ട അവസ്ഥയുണ്ടാക്കി. പ്രവാസിപണത്തിന്‍െറ സഹായമില്ലാത്തവരുടെ ജീവിതങ്ങളാണ് ഇതിലൂടെ കൂടുതല്‍ ദുസ്സഹമായത്. പഠനസൗകര്യങ്ങളോ പ്രാദേശിക വരുമാന മാര്‍ഗങ്ങളോ കുറഞ്ഞ ജനത അവിദഗ്ധ തൊഴില്‍പ്പടയായി പ്രവാസത്തെ എളുപ്പമുള്ള മാര്‍ഗമായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. അതിനാലാണ് തൊഴില്‍പ്പടയില്‍ കൂടുതലും മലബാറുകാരാണെങ്കിലും വിദേശപണം കൂടുതല്‍ വരുന്നത് തെക്കന്‍ ജില്ലകളിലായത്. അതേയവസരത്തില്‍ അടിസ്ഥാനപ്രശ്നങ്ങള്‍ അപരിഹാര്യമായി നിലനില്‍ക്കെത്തന്നെ പുരോഗമനത്തിന്‍െറ ചിഹ്നങ്ങളാല്‍ അലംകൃതമാണെന്നും അസൂയാര്‍ഹമായ വളര്‍ച്ച നേടിയിരിക്കുന്നുവെന്നുമുള്ള തെറ്റായ ബോധത്തിലേക്ക് മലബാര്‍സമൂഹം മുഖംകുത്തി വീഴുകയും ചെയ്തു. പഠിക്കാന്‍ ഹയര്‍ സെക്കന്‍ഡറി സ്കൂളിനുവേണ്ടി പ്രക്ഷോഭം നടന്നപ്പോള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ നല്‍കിയ പരിഹാരം മലബാറിന് അണ്‍ എയ്ഡഡ് സ്കൂളുകളും സീറ്റുകളുമായിരുന്നു. മലബാറിലെ പിള്ളേര്‍ പണം കൊടുത്തു പഠിച്ചാല്‍ മതിയെന്ന ബോധത്തിന്‍െറ തീര്‍പ്പായിരുന്നു ആ തീരുമാനം. പരാതി പറയാതെ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചുവെന്ന് മലബാറുകാര്‍ വൈമനസ്യമില്ലാതെ അംഗീകരിച്ചതും അധികാരത്തീര്‍പ്പിന്‍െറ അതേ യുക്തിയില്‍ തൊമ്മിജീവിതം നയിക്കുന്നതിനാലാണ്.
സംശയിക്കപ്പടുന്ന പൗരത്വം
തെലുങ്കാനയിലെ ജനങ്ങള്‍ക്ക് സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി നേടുന്നതില്‍ നിലനിന്ന വിവേചനത്തിനെതിരെ ഉസ്മാനിയ കോളജിലെ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ 1968ല്‍ സംഘടിപ്പിച്ച റാലി അവഗണിച്ചതിന്‍െറ പരിണതിയാണ് ഇപ്പോഴും തീയണയാത്ത ആന്ധ്ര. നാളെ മറ്റൊരു തെലുങ്കാനയായി കേരളത്തിനുള്ളില്‍ മലബാര്‍ രൂപാന്തരപ്പെടുകയാണെങ്കില്‍ ഏത് പാക്കേജിനാവും അപ്പോള്‍ കേരളത്തെ രക്ഷിക്കാന്‍?
വികസനവിവേചനം ആത്യന്തികമായി പൗരത്വത്തെ കുറിച്ചുള്ള സംശയവും ഭരണകൂടത്തോടുള്ള അവിശ്വാസവുമാണ് ജനങ്ങളില്‍ വളര്‍ത്തുക. വികസനവിവേചനങ്ങളിലൂടെ ഭരണഘടന ഉറപ്പുനല്‍കുന്ന പൗരത്വാവകാശങ്ങളുടെ നിഷേധവും ഭരണകൂടവിവേചനവും സംഭവിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് രജീന്ദ്ര സച്ചാര്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാന്‍ രണ്ടാംകിട പൗരനാണെന്ന ബോധം നിന്ദ്യമായ ആത്മനിന്ദയിലേക്ക് നയിക്കുകയും അന്യവത്കരണ മനസ്സ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. പൊതുധാരയെ നിഷേധിക്കാനും തന്നെത്തന്നെ തീവ്രമായി പോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മനോഘടനകള്‍ അതിലൂടെ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടും. അതിലൂടെ തടുക്കാനാകാത്ത വിമ്മിട്ടങ്ങള്‍ സാമൂഹിക അന്തരീക്ഷത്തില്‍ നിറയും. പ്രാദേശിക കലാപങ്ങളുടെയും വിഘടനവാദങ്ങളുടെയും ഉപദേശീയ മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ ഉയിര്‍കൊള്ളുന്നതിന്‍െറയും വേരുകള്‍ ആണ്ടിറങ്ങിക്കിടക്കുന്നത് വികസനവിവേചനത്തിന്‍െറ കരിനിലങ്ങളിലാണ്. വിവേകപൂര്‍ണമായ അന്വേഷണങ്ങളിലേക്കും ജനാധിപത്യപരമായ പരിഹാരങ്ങളിലേക്കും എത്താന്‍ കഴിയാത്ത അപകടങ്ങളുടെ ആഴികളിലേക്ക് വികസന വിവേചനം നയിക്കുമെന്നത് അയല്‍സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ നിരന്തരം പഠിപ്പിച്ചുതരുന്നു. നിരന്തരമായ നീതിനിഷേധവും വിവേചനവും അതിന് ഇരയാകുന്ന സമൂഹങ്ങളുടെ മൂല്യവിചാരങ്ങളെയും സാമാന്യബോധത്തെയും സാരമായി പരിക്കേല്‍പിക്കുമെന്നത് മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാമാന്യബുദ്ധി ധാരാളമാണ്. അതിനാല്‍, വികസനവിവേചനത്തെ മറച്ചുപിടിക്കുകയല്ല, തുറന്നുവെക്കുകയും പരിഹരിക്കാനുള്ള സത്വരശ്രമങ്ങള്‍ നടത്തുകയുമാണ് ജനാധിപത്യത്തെ കരുത്തുള്ളതാക്കാനുള്ള ഏക വഴി.
പഴയ മെമ്മോറിയലുകളില്‍ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അത്രയും താഴ്മയും എളിമയുമൊന്നും കാണിക്കേണ്ട കാലമല്ല ഇത്. എന്നാലും, വിനയംവിടാതെ പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു, ഒന്നൊന്നര കോടിയോളം മറ്റ് പ്രജകളും ഈ ദേശത്തില്‍ മലയാളി എന്ന മേല്‍വിലാസത്തില്‍ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്.
മലബാര്‍ വിവേചനം അവസാനിപ്പിക്കുക
Posted on Apr 04 2012
കാസര്കോട്: മലബാര്‍ വിവേചനം അവസാനിപ്പിക്കുക എന്നാവശ്യപ്പെട്ട്‌ സോളിഡാരിറ്റി സംസ്ഥാന വ്യാപകമായി അടുത്ത മാസം 20 വരെ നടത്തുന്ന മലബാര്‍ നിവര്‍ത്തന പ്രക്ഷോഭം തുടങ്ങി. ആരോഗ്യ, വിദ്യാഭ്യാസ, പശ്ചാത്തല, റോഡ്, റവന്യു ഭരണം തുടങ്ങിയ മേഖലയില്‍ 42 ശതമാനം ജനങ്ങല്‍ താമസിക്കുന്ന മലബാറിനോട് കേരള സര്‍ക്കാരിന്റെ കൊടിയ വിവേചനങ്ങള്‍ക്കെതിരെ ശക്തമായ മുദ്രാവാക്യങ്ങളുയര്‍ത്തി സോളിഡാരിറ്റി നഗരത്തില്‍ പ്രകടനം നടത്തി.
സോളിഡാരിറ്റി സംസ്ഥാന ജനറല്‍ സെക്രട്ടറി മുഹമ്മദ് വേളം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തു. ജില്ലാ പ്രസിഡന്റ് ഷെഫീഖ്‌ നസ്‌റുല്ല അധ്യക്ഷത വഹിച്ചു. ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമി ജില്ലാ പ്രസിഡന്റ് യു.പി സിദ്ദീഖ്‌ മാസ്റ്റര്‍, ഐ.എന്‍.എല്‍ ജില്ലാ ജനറല്‍ സെക്രട്ടറി അസീസ്‌ കടപ്പുറം, എസ്.ഐ.ഒ സംസ്ഥാന സമിതി അംഗം സല്‍മാന്‍ സയ്യിദ്‌, സലീം മമ്പാട്‌, ടി.ടി ജേക്കബ്‌, നാസര്‍ ചെറുകര, മുഹമ്മദ് ഫര്‍ഹാന്‍, എം.എച്ച് സീതി, സക്കീന അക്‌ബര്‍, പി.സി മുര്‍ഷീദ തുടങ്ങിയവര്‍ സംബന്ധിച്ചു. ജില്ലാ ജനറല്‍ സെക്രട്ടറി പി.കെ അബ്ദുല്ല സ്വാഗതം പറഞ്ഞു.
